O metodach
Metodologia nauki, która jest teraz głównym obiektem zainteresowania, musi traktować obowiązujące normy jako obowiązujące absolutnie i wymagać ich bezwzględnego stosowania. W każdej nauce wyróżnione zostały dwa poziomy: teoretyczny i empiryczny. Poziom rozważań teoretycznych polega w skrócie na takim powiązaniu twierdzeń i pojęć by te złożyły się na kompletną teorię. Dobrze zbudowana teoria pozwala odpowiedzieć na trzy zasadnicze pytania:
1. dlaczego określone zjawiska przebiegają w charakterystyczny dla siebie sposób,
2. jakie zdarzenia są prawdopodobne w przyszłości,
3. jakie działania pozwolą osiągnąć pewien wyznaczony przez nas cel
Cytujac dalej: „Teoretyk, ustalając zależności przyczynowo-skutkowe wskazuje na przyczyny główne i uboczne określonych zjawisk społecznych. W rezultacie znajomość teorii, umożliwiając trafną diagnozę, wybór właściwych środków, przewidywanie następstw stosowanych środków, uwalnia od fikcji i mitów.”[2]
Trzeba pamiętać jednak, że twierdzenia teoretyczne są prawdziwie w sensie koherencyjnym, a niekoniecznie w sensie klasycznym. W związku z tym wypracowane zostały pewne metody badań empirycznych zbierających dowody w służbie określonej teorii. Ważne jest jak pisze Henryk Januszek wraz z Janem Sikorą, że odteoretyzowanie badań empirycznych prowadzi do tak zwanego płaskiego empiryzmu, banalności stwierdzeń, jednostronności metodycznej i statystycznego ujęcia rzeczywistości społecznej.[3]
Istnieją dwa rodzaje rozumowania i budowy teorii:
1. rozumowanie indukcyjne – wyjście od szczegółu, do ogółu (przykład: Sokrates jest śmiertelny, z obserwacji wynika, że Sokrates jest człowiekiem, wszyscy obserwowani ludzie są śmiertelni)
2. rozumowanie dedukcyjne – podejście od ogółu do szczegółu (przykład: wszyscy ludzie są śmiertelni, Sokrates jest człowiekiem, Sokrates jest śmiertelny)[4]
W naukach społecznych stworzono wiele wariacji tych pojęć ale zawsze były one powiązanie z teoretyczną warstwą (w zależności teoria czasem stanowiła tło badan empirycznych, a czasem cytuje się dane empiryczne by podeprzeć argumenty teoretyczne). Ogólnie rzecz biorąc, nie istnieje recepta na prowadzenie badań w ramach nauk społecznych. Mogą się one rozwijać na wiele różnych sposobów, których tradycyjne spojrzenie na naukę nie uwzględnia. Nauka zależy jedynie od logicznego rozumowania oraz obserwacji.[5]
Badania empiryczne muszą być przeorowadzone z uwzględnieniem przyjętych metodam, które w najogólniejszym podziale, można rozróżnić na Metody Ilościowe, Metody Jakościowe oraz Metody Analizy. Warto także wskazać na możliwość wykorzystywania/użycia w trakcie zbierania materiału badawczego Technik Pomocniczych.
http://www.cyf-kr.edu.pl/~ussozans/nauka.pdf [dostęp na 27.06.2012]
(FAQ)
Najpopularniejsze metody badania satysfakcji pracowników to ankiety, wywiady, obserwacja bezpośrednia, analiza danych statystycznych i badania grupowe.
Wywiady umożliwiają pogłębione zrozumienie opinii i doświadczeń pracowników, pozwalają na zadawanie dodatkowych pytań, a także uwzględnianie niuansów i kontekstu w analizie wyników.
Badania grupowe umożliwiają dyskusję i wymianę poglądów między pracownikami, identyfikację wspólnych problemów i pomysłów, a także budowanie więzi i zaufania w zespole.
Wyniki dostarczają informacji do tworzenia planów rozwoju, poprawy kultury organizacyjnej i budowania lepszych relacji między pracownikami.
Regularne badania pozwalają monitorować zmiany w oczekiwaniach i potrzebach pracowników oraz skutecznie reagować na ewentualne problemy.
Metody Jakościowe
Metody jakościowe charakteryzują się nastawieniem na wyjaśnienie badanych zjawisk, a nie na ich...
Dowiedz się więcej